rubbish#

Ertesi günün tatil olması çocukluğumdan beri yaşadığım en büyük huzurlardan. 1 Mayıs'la ilgili daha düşündürücü yorumlar yapılabilir elbet; ama bugünlük siyaset ve gündem limitimi aştım.

*

Bugün bir etkinlik kapsamında ellili yaşlarında şizofren bir adamla sohbet etme fırsatı yakaladım. İlk gördüğü halüsinasyonu anlattı. 7-8 yaşlarındayken Elazığ'da yaşadıkları köyde, iki katlı, içlerinde güzel yüzlü insanların olduğu bir otobüs görmüş. Heyecanla evdekilere durumu anlattığında, annesi 'Oğlum burda yol bile yok' demiş. Muhtemelen televizyonun bile olmadığı 1950-60'ların doğusunun bir köyünde, küçük bir çocuk, hayatında otobüs bile görmemiş olabilecekken, içinde iki katlı otobüsler barındıran hayaller görüyor. Zihin ve hayal gücü gerçekten tapılası şeyler değil de ne?

*

Dün hayatımın en özel günlerinden biriydi. İlk beşe oynayacağından emin gibiyim. O kadar değerli ki mesela, kimseyle paylaşmaya kıyamıyorum.

Gündem çok can sıkıyor. Gidip Grey's Anatomy izleyeceğim sanki.

the fundamental theorem of my heart

Dönemin son midterm'üne iki gün kalmış ve ben bıkmış halde integral çözüyorum. Aylardan hala nisan ve hava İstanbul'da bile insanı mutlu edebilecek sıcaklığa sahip. Gelin görün ki kafamda 2013'ün mayıs sonlarına -belki de haziran başlarına- dair görüntüler var. Okulumun bahçesine ve ana yola bakan mutfağımızın içeriye alınmış balkonundaki masada karekök'ün integral sıfırını çözüyorum. İntegralim hiç de sıfır değil oysaki ama huzursuzluğum sıfıra yakın. İntegral çözmek şimdi olduğu kadar bıkkınlık vermiyor ve evim okul kütüphanesinden kesinlikle daha samimi.

Nisan hiç bitmesin. Güzel kelimeler hep umut, evlerin bahçeleri de taze çimen koksun. 

Bir yandan da yaz gelsin ve sınavlarım bitsin, zira kütüphaneden yayın girmek hiç de cazip değil.