Bazen her şeyi ben düşünüyorum, her şeyi yalnızca ben önemsiyorum. İnsanların -yaşıtlarımın- kendi yaşıtlarıyla kesişmek, yazışmak ve bakışmak gibi önemli problemleri var. Diğer şeyleri kafalarına takmaya vakitleri yok. Facebook'ta gittikleri yerleri paylaşmaya vakitleri var, ama daha iyi bir birey olmak için çabalamaya vakitleri yok. Her şeyi çok iyi bildiklerini düşünmek ve ukalalıkta tavan yapmak için de vakitleri var. Ama getirdiğim önerileri kabul edecek zamanları yok.
Çok zeki, sosyal olduğunu ve tüm zamanını önemli bir şeylerle geçirdiğini düşünenlerle dolu etrafım. Aslında can yakıcı olan bu değil; onların tüm zamanlarını önemli bir şeylerle geçirmenin gerçekten ne kadar değerli olduğunu kavrayacak nitelikte olmamaları. Çünkü bazıları için gerçekten şu hayattaki en önemli yargı, onları diğerlerinden ayırdığını düşündükleri yegâne bilgi; kimin kiminle, nerede, ne zaman göründüklerine tanık olma hissi.
İşte ben bu yüzden gülümseyemiyorum diğerleriyle birlikte. Bazen sırf bu yüzden büyümek istiyorum, sanki geçen yıllar ve geride kalan yaşlar o zihniyetleri eğitebilirmiş gibi.
Keşke bu kadar düşünmesem. Çünkü şu gün onlardan beklenenleri yapan bir ergen olmak benim uğrunda savaştığım birçok ideadan daha kolay.
Yalnızlığı da bu yüzden seviyorum ya. Arkadaşları olmadan yaşayamayacaklarını iddia edenlere, biliyorum yanlış ama, bu yüzden acıyorum. Acizlik bence. Düşünsenize, kendi başınıza ayakta duramayacağınızı haykırıyorsunuz. Yan sınıftaki kızların sevgililerinin ne giydiğinin dedikodusunu yapacak biri olmadan yaşayamayacak olmak, üzgünüm ama, gerçekten acı verici. Eminim arkadaşların tek yaptıkları bu değil. İnsanların yaşam tarzlarını eleştirebilmem için de onları tanımam gerekir. Fakat bana onları tanımamı gerektirecek tek bir özellik bile göstermiyorlar ki.
Çoğu kez ukalalığı ben yapıyorum. Ama onlar benim hakkımda, ukalalığın yanlış olduğunu diğerlerine aşılamaya çalışan ve bazı şeyleri irdeleyen bir üsluba sahip olan yazılar yazmıyorlar. Ve yalnızca bu sebeple, bence benim onları eleştirmeye daha çok hakkım var. Ha, elime ne geçiyor? Hiç. İnsanlar değişiyor mu? Yok. Yalnızca onlardan farklı olduğumu hissetmek hoşuma gidiyor. Söyleyebileceğim daha farklı şeyler yok, ben böyleyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder